کربلایی محمد شفیعی

سپردمت به خدا و به قدسیان و فلک سپردمت به نبی و به عرشیان و مَلَک تو را شبانه به دوش فرشته ها بردم سپردمت به زمین و شب و نسیم خنک سپردی ام به غم و ماجرای جانسوزت به طعنه های مغیره به غاصبان فدک کبوترم که زمین خورد زیر پا افتاد به ضرب سیلی نامرد و ناسزا و کتک به پشت در که تو را بی هوا نوازش کرد سپردی ام به طناب و به چاه و زخم و نمک شبیه آیه ی نوری به شاخه ی طوبی میان آتش و دود و میخ چون پیچک به زینبت بگو که میرسی حواست هست به آن دمی که میفتد زمین بدون کمک کربلایی محمد شفیعی...